We gaan pasen vieren
gepubliceerd op zondag, 21 maart 2021
Veel mensen vieren 4 april Pasen. De kerk viert Pasen vanaf Palmzondag. Die zondag wordt de Heer als koning binnengehaald. Hij is de beloofde Messias, gezegend Hij die komt in de naam van de Heer; Hosanna in den Hoge. Ook spreken we over het paastriduüm dat op Witte Donderdag begint met de viering van het laatste avondmaal waarin Jezus zijn Pasen beleeft, zijn doorgang, zijn overgang.
Lijden en verrijzenis
Met Pasen vieren we het lijden met de dood van Christus en dan zijn verrijzenis. Pasen heeft twee kanten, het lijden en de dood van Christus, met deze afwijzing en zijn verrijzenis. Hier vieren wij de kern van het christelijk geloof.
De dood van Christus is er omdat de dood alle mensen treft, gelovig of niet. Christus heeft ons mens-zijn gedeeld, met alles wat wij meemaken, tot en met lijden en dood, tot het uiterste toe. Dit is voor iedere mens vaak niet gemakkelijk. Het stelt zoveel vragen aan de mens. Wat is de zin van het leven als de dood het einde is. En is dit echt het einde, zoals steeds meer mensen menen. De dood is als een ondergang. Je bent nergens meer, dood en begraven; je gaat tot ontbinding over en na een korte of lange tijd ben je ook vergeten.
Het is heel ingrijpend. Want we willen iemand zijn; we willen leven en dat het goed gaat. We horen Jezus dan ook bidden; Red mij uit dit uur. Ook in de hof van Olijven bidt Hij: Laat deze beker mij voorbij gaan. Niemand kiest zomaar voor het lijden en dood. Het lijkt zinloos.
Hoop
Maar dan verandert het perspectief. Het is niet doodlopend. Er is een opening. Jezus weet dan ook dat hier zijn opdracht ligt. Dit is en wordt zijn beslissend uur. Het zal de uiteindelijke verheerlijking van Gods barmhartige liefde worden. God gaat winnen, ook al lijkt hij in eerste instantie verloren te hebben en afgeschreven te zijn. Christus gaat deze macht van de boze breken met zijn liefde; de macht van de boze gaat heel ver, tot deze dood van Christus, van God zelf, maar daarna kan de boze niets meer.
God kan verder gaan. Hoe wonderlijk is het heilsplan van God. Wat ten dode opgeschreven is, is niet verloren. Ook al gaat de kerk een weg ten dode; ze zal altijd weer kunnen opleven vanuit dit geloof en met deze liefde. Dat moet steeds verkondigd worden, als we spreken over de evangelisatie. Dit bouwt de kerk weer op. Zo krijgen zijn lijden de dood een zin, ook voor ons, als lijden en dood in ons leven komen.
Twijfel niet. Jezus spreekt daar over met het prachtige beeld van de graankorrel. Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft en uiteen valt in de aarde, dan brengt hij veel vrucht voort. Jezus gebruikt dit beeld om duidelijk te maken dat zijn leven, met zijn lijden en dood een betekenis hebben. Het is niet zinloos. Het wordt vruchtbaar.
Wie ziet het? Wie begrijpt het? Christus leeft en geeft leven. Daarom ook: wie doet er mee met Hem. Wie wil Hem volgen en dienen met zijn of haar leven. Jezus zegt het zo: Waar ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn. Waar zien we Jezus? Altijd op het kruis. Uiteindelijk is het christen zijn, deze navolging van Christus, heel ingrijpend. Wie begrijpt het wat christen zijn is, wat leerling zijn inhoudt. Christus zegt steeds de waarheid. Wie zijn leven bemint, verliest het; wie zijn eigen leven probeert te redden, zal het verliezen.
De mens houdt veel van zichzelf. Hij verdedigt zichzelf. Hij wil alles redden, maar niemand kan zijn eigen leven redden, hooguit een tijdje. Je kunt je leven opbouwen, met werk en gezin, met geld en carrière en aanzien, maar je moet alles loslaten en je staat met lege handen. Het omgekeerde is de waarheid. Wie zijn leven geeft met deze liefde, en prijsgeeft, zal het bewaren tot eeuwig leven.
Dit zal altijd een strijd voor de mens zijn, want wij willen niet sterven; wij willen niets verliezen; wij willen onszelf niet verloochenen, onze ideeën en onze plannen en onze eigen gedachten. We houden aan van alles vast, maar we zullen het niet behouden. Weten wat het christen zijn is, is nog iets anders dan het zelf ook doen.
Kruisweg
Er is een verschil tussen de kruisweg bidden en de staties nagaan met een intens gevoel en zelf deze kruisweg gaan, bij wat je wordt aangedaan door mensen of bij wat er gebeurt. We maken het door onze opstandigheid zwaarder en moeilijker. Zie naar Jezus. Hij legt zijn leven in Gods hand. God is zijn en ook onze Vader. Gelooft u dat? Het leven is zeker een strijd; de beproevingen zijn er altijd; er is het verdriet en het lijden met de tranen en de pijn, zeker. Maar God is er ook. Er kan die ervaring zijn. Jezus leeft.
Opeens krijgt iemand nieuwe moed, nieuwe kracht om er doorheen te kunnen gaan, niet omdat hij zo sterk is, maar omdat Christus er is. Ons leven is door de dood getekend, met het lijden, maar Hij wint. De verrijzenis van Christus is het antwoord van God voor ons.
Goede Week
De Goede Week staat bijna voor de deur. Palmzondag is ook passiezondag; het is een week om echt te gaan en er door heen te gaan en de kracht van Pasen te ontvangen. Dan kunnen we leven en wordt ons leven vruchtbaar, zoals de graankorrel die alleen als deze sterft vrucht draagt. Geloof in Pasen en je kunt altijd leven. God heeft de wereld gered met zijn eeuwige liefde.